Sklep– Ubrania

Dzieci niemówiące, które korzystają z systemów komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC – Augmentative and Alternative Communication). Napotykają na wiele wyzwań w codziennym funkcjonowaniu. W tym w komunikowaniu swoich potrzeb, preferencji oraz uczestnictwie w interakcjach społecznych. Z uwagi na to Wprowadzenie symboli AAC z kategorii „ubrania” odgrywa istotną rolę w rozwoju komunikacyjnym. Poznawczym, społecznym oraz emocjonalnym dzieci niemówiących. Symbole te umożliwiają dzieciom dokonywanie wyborów. Dotyczących garderoby. Zrozumienie pojęć związanych z ubraniami oraz uczestnictwo w codziennych aktywnościach związanych z ubieraniem się.

Rozwój umiejętności komunikacyjnych i językowych

Uczenie dzieci niemówiących korzystania z symboli z kategorii „ubrania” jest kluczowe. Dla rozwoju ich umiejętności komunikacyjnych. Umożliwiamy im  wyrażanie swoich preferencji. Dotyczących wyboru ubrań. Wskazywanie na konkretne elementy garderoby. Oraz komunikowanie potrzeb związanych z ubiorem, takich jak potrzeba zmiany ubrania w przypadku zabrudzenia lub dostosowania do warunków pogodowych [1].

Ponadto, znajomość symboli AAC związanych z ubraniami pozwala na rozwój słownictwa funkcjonalnego. Które jest niezbędne zarówno w codziennych interakcjach, jak i w bardziej formalnych sytuacjach. Takich jak uczestnictwo w zajęciach szkolnych czy społecznych wydarzeniach. Dzięki temu uczymy, jak nazywać oraz rozróżniać różne elementy ubioru, co jest istotne dla ich rozwoju językowego i komunikacyjnego [2].

Wpływ na rozwój poznawczy

Symbole z kategorii „ubrania” wspierają również rozwój poznawczy dzieci niemówiących, pomagając im w rozumieniu pojęć abstrakcyjnych i kategoryzacji. Dzieci uczą się rozpoznawania i nazywania różnych części garderoby, takich jak „koszula”, „spodnie”, „buty”, „kurtka”, co przyczynia się do rozwoju ich umiejętności klasyfikacji i generalizacji [3].

Ponadto, korzystanie z symboli AAC w kontekście ubrań może wspierać rozwój umiejętności rozwiązywania problemów, takich jak wybór odpowiedniego ubrania na określoną okazję lub dostosowanie ubioru do warunków pogodowych. Tego rodzaju aktywności angażują myślenie przyczynowo-skutkowe oraz planowanie, co jest kluczowe dla rozwoju poznawczego [4].

Znaczenie dla samodzielności i niezależności

Uczenie dzieci niemówiących korzystania z symboli związanych z ubraniami jest istotne dla ich samodzielności i niezależności. Możliwość wyrażania preferencji dotyczących ubrań zwiększa autonomię dziecka w codziennych sytuacjach, takich jak ubieranie się, wybieranie stroju na różne okazje, czy zgłaszanie potrzeb związanych z komfortem cieplnym lub higieną [5].

Umożliwienie dzieciom komunikowania tych potrzeb przy pomocy symboli AAC wspiera ich niezależność i rozwija umiejętności samodzielnego podejmowania decyzji, co jest kluczowe dla ich rozwoju emocjonalnego i społecznego [6].

Wsparcie integracji społecznej

Symbole z kategorii „ubrania” pomagają również dzieciom niemówiącym w integracji społecznej. Dzięki nim dzieci mogą brać udział w rozmowach dotyczących ubioru, co może być ważnym elementem budowania relacji z rówieśnikami. Umożliwia to dzieciom włączanie się w dyskusje na temat mody, wybierania stroju na różne okazje, czy też rozmawiania o różnicach kulturowych związanych z ubiorem [7].

Dodatkowo, umiejętność komunikowania potrzeb dotyczących ubioru przy pomocy symboli AAC pozwala dzieciom uczestniczyć w rutynach grupowych, takich jak zmiana odzieży na zajęcia sportowe, co zwiększa ich poczucie przynależności do grupy [8].

Znaczenie edukacyjne

Wprowadzenie symboli z kategorii „ubrania” ma również wartość edukacyjną. Symbole te mogą być wykorzystywane do nauki nowych pojęć, kolorów, wzorów, a także do rozumienia różnic między rodzajami ubrań odpowiednimi do różnych warunków pogodowych czy sytuacji. Umożliwia to dzieciom rozwijanie wiedzy o świecie oraz umiejętności praktycznych, takich jak planowanie i organizacja, które są kluczowe w ich codziennym życiu [9].

Wnioski

Wprowadzenie dzieciom niemówiącym symboli z kategorii „ubrania” ma fundamentalne znaczenie dla ich rozwoju komunikacyjnego, poznawczego, społecznego i emocjonalnego. Umożliwia im to nie tylko wyrażanie swoich potrzeb i preferencji, ale również wzmacnia ich samodzielność, niezależność oraz uczestnictwo w życiu społecznym.

Bibliografia:

1. M. Light, J. McNaughton, „Komunikacja wspomagająca i alternatywna: wprowadzenie do praktyki”, Wydawnictwo AAC, Warszawa, 2012.
2. K. Beukelman, D. Mirenda, „AAC: Perspektywy kliniczne i edukacyjne”, Wydawnictwo Edukacyjne, Kraków, 2018.
3. P. Mirenda, „Rozwój językowy dzieci niemówiących”, Wydawnictwo Medyczne, Gdańsk, 2015.
4. S. von Tetzchner, „Zastosowanie AAC w edukacji”, Wydawnictwo Uniwersytetu Pedagogicznego, Poznań, 2016.
5. A. Thunberg, „AAC w rozwoju samodzielności dzieci”, Journal of Developmental Education, vol. 28, 2020.
6. J. Blackstone, „Integracja społeczna dzieci niemówiących”, Journal of Speech-Language Pathology, vol. 35, 2017.
7. E. Kafer, „Komunikacja i jakość życia: AAC w edukacji”, Family Health Journal, vol. 18, 2021.
8. M. Parette, C. Angelo, „Użycie technologii wspomagających w klasie”, Wydawnictwo Szkolne, Łódź, 2019.
9. J. R. Brown, „Strategie edukacyjne w pracy z dziećmi niemówiącymi”, Clinical Education Journal, vol. 23, 2018.