Powiązane posty

Zdjęcie jest obrazkiem wyróżniającym dla wpisu eyetracking. Przedstawia oko w odcieniach niebieskiego i dookoła niego rozchodzące się w kółko pojedyncze kreski. Zawiera równiez napis: sklep-aac.pl

Eyetracking

Eyetracking, czyli komunikacja wzrokiem. Mało kto o takim sposobie komunikowania się wie. Użytkownik patrzy na...
Czytaj więcej

Komunikacja alternatywna i wspomagająca (AAC) – osoby dorosłe

zdjęcie jest obrazkiem wyróżniającym dla wpisu komunikacja alternatywna i wspomagająca AAC- osoby dorosłe. Przedstawia kobietę po wypadku na wózku Bibi i napis sklep-aac.pl

Komunikacja alternatywna i wspomagająca (AAC) – osoby dorosłe

Alternatywna i wspomagająca komunikacja (AAC) to zbiór metod i narzędzi, które pozwalają osobom z trudnościami w komunikowaniu się na wyrażanie swoich myśli, potrzeb i uczuć. Choć AAC często kojarzy się z dziećmi, coraz więcej uwagi poświęca się dorosłym, którzy z różnych powodów potrzebują wsparcia w komunikacji. W przypadku osób dorosłych, AAC może być kluczowym elementem ich codziennego funkcjonowania, zarówno w sferze osobistej, jak i zawodowej.

Kiedy dorosłe osoby potrzebują AAC?

Dorośli mogą potrzebować wsparcia w komunikacji z różnych powodów. Wśród najczęstszych przyczyn znajdują się:

  1. Urazy mózgu – np. w wyniku udarów, wypadków czy urazów czaszkowo-mózgowych. Uszkodzenia mózgu mogą prowadzić do afazji lub innych zaburzeń mowy, które uniemożliwiają werbalną komunikację.
  2. Choroby neurodegeneracyjne – takie jak stwardnienie zanikowe boczne (ALS), choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane czy choroba Alzheimera. Postępujące schorzenia często prowadzą do stopniowej utraty zdolności mówienia.
  3. Niepełnosprawność intelektualna lub sensoryczna – niektóre osoby dorosłe z niepełnosprawnościami wrodzonymi, takimi jak mózgowe porażenie dziecięce, mogą mieć trudności z komunikacją werbalną przez całe życie i potrzebować wsparcia w dorosłości.
  4. Zespoły genetyczne i rzadkie schorzenia – niektóre osoby dorosłe, na przykład z zespołem Retta czy zespołem Downa, mogą również korzystać z AAC, aby porozumiewać się z otoczeniem.

Formy AAC dla dorosłych

AAC dla dorosłych jest różnorodne i obejmuje szeroki wachlarz technologii oraz metod. Wybór odpowiedniej formy komunikacji zależy od indywidualnych potrzeb użytkownika, poziomu jego zdolności motorycznych, poznawczych oraz specyfiki schorzenia.

  1. Komunikacja bez pomocy zewnętrznej: Formy te obejmują gesty, mimikę, ruchy oczu czy język migowy. Dla dorosłych, którzy zachowali zdolność ruchową, gesty mogą być wystarczającą formą wyrażania swoich potrzeb. W przypadku osób z większymi ograniczeniami ruchowymi, np. po udarze, stosuje się systemy śledzenia wzroku do wskazywania symboli czy liter.
  2. Tablice i książki komunikacyjne: Te narzędzia pozwalają użytkownikom na wybieranie obrazków, symboli lub słów, które pomagają im wyrażać swoje myśli. Tablice mogą być proste, z podstawowymi symbolami, lub bardziej złożone, zależnie od zdolności użytkownika.
  3. Urządzenia generujące mowę: Współczesna technologia umożliwia wykorzystanie zaawansowanych urządzeń, które generują mowę na podstawie wyboru symboli, liter lub słów przez użytkownika. Urządzenia te mogą być sterowane różnymi metodami, w tym wzrokiem, przyciskami lub ruchem ciała. Wiele z tych urządzeń można personalizować, aby lepiej odpowiadały potrzebom użytkownika.
  4. Aplikacje mobilne: Dzięki rozwojowi technologii mobilnych, dostępnych jest wiele aplikacji na tablety i smartfony, które pozwalają dorosłym użytkownikom na korzystanie z AAC. Takie aplikacje oferują różnorodne opcje komunikacji, od prostych systemów symboli po zaawansowane narzędzia do generowania mowy.

Wyzwania związane z AAC u dorosłych

Choć AAC stanowi niezwykle ważne narzędzie wspierające dorosłych w komunikacji, jego stosowanie wiąże się z pewnymi wyzwaniami. Wiele z tych wyzwań dotyczy dostosowania narzędzi do indywidualnych potrzeb użytkownika oraz zapewnienia im odpowiedniego wsparcia.

  1. Dostosowanie narzędzi do potrzeb: Każda osoba dorosła, która korzysta z AAC, ma unikalne potrzeby. Narzędzia AAC muszą być dostosowane do stopnia niepełnosprawności, poziomu funkcji poznawczych i umiejętności ruchowych. Proces dostosowywania narzędzi może być czasochłonny i wymagać wsparcia specjalistów, takich jak terapeuci mowy, neurologopedzi czy specjaliści od technologii wspomagających.
  2. Motywacja do korzystania z AAC: Nie wszyscy dorośli od razu akceptują AAC jako narzędzie wspomagające komunikację. Osoby, które wcześniej mogły się komunikować werbalnie, mogą odczuwać frustrację i opór wobec korzystania z alternatywnych form komunikacji. Kluczowe jest wsparcie psychologiczne oraz edukacyjne, które pomoże im zaakceptować nową formę komunikacji.
  3. Dostęp do technologii: Koszty zakupu zaawansowanych urządzeń do AAC mogą być wysokie, co stanowi barierę dla wielu osób. Chociaż dostępne są również darmowe lub tańsze alternatywy, takie jak aplikacje mobilne, nie zawsze spełniają one potrzeby wszystkich użytkowników.
  4. Szkolenie otoczenia: Sukces w korzystaniu z AAC nie zależy wyłącznie od użytkownika, ale również od jego otoczenia. Rodzina, opiekunowie, pracodawcy i współpracownicy muszą być świadomi tego, jak działa AAC, oraz wspierać użytkownika w codziennej komunikacji. Szkolenia w tym zakresie są kluczowe dla efektywnego wdrożenia AAC w życie dorosłych.

Korzyści z AAC dla dorosłych

Korzyści płynące z AAC są znaczące, zwłaszcza dla dorosłych, którzy odzyskują możliwość wyrażania swoich potrzeb i myśli. Zastosowanie AAC przyczynia się do poprawy jakości życia, umożliwiając osobom z trudnościami komunikacyjnymi:

  1. Samodzielność: Dzięki AAC osoby dorosłe mogą samodzielnie wyrażać swoje potrzeby, podejmować decyzje i wpływać na swoje otoczenie. To zwiększa ich poczucie sprawczości i kontroli nad własnym życiem.
  2. Integracja społeczna: Możliwość komunikacji z otoczeniem umożliwia osobom dorosłym większą integrację społeczną. Mogą oni brać udział w życiu społecznym, rodzinnym i zawodowym, co pozytywnie wpływa na ich relacje i samopoczucie.
  3. Kontynuacja kariery zawodowej: Wiele dorosłych osób korzystających z AAC może kontynuować swoją karierę zawodową, mimo trudności komunikacyjnych. Za pomocą narzędzi AAC mogą efektywnie porozumiewać się z kolegami z pracy, przełożonymi czy klientami.
  4. Zachowanie relacji osobistych: Dla wielu dorosłych osób, które straciły zdolność mówienia w wyniku choroby czy urazu, AAC staje się kluczowym narzędziem w utrzymaniu relacji z rodziną i przyjaciółmi. Możliwość wyrażania uczuć, myśli i potrzeb pozwala na kontynuowanie bliskich relacji, które mogłyby zostać przerwane z powodu trudności w komunikacji.

Podsumowanie

AAC to nieocenione narzędzie wspomagające dorosłych z trudnościami w komunikacji. Choć jego stosowanie wymaga dostosowania do indywidualnych potrzeb użytkownika oraz wsparcia ze strony otoczenia, korzyści płynące z użycia AAC są ogromne. Dzięki AAC osoby dorosłe mogą odzyskać niezależność, uczestniczyć w życiu społecznym i zawodowym oraz wyrażać swoje myśli i emocje, co znacząco poprawia jakość ich życia.

Bibliografia

  1. Buekelman, D.R., Mirenda, P. Augmentative and Alternative Communication. Supporting children and adults with complex communication needs. 3rd ed. Paul H. Brookes Publishing Co., Baltimore 2013.
  2. Winczura, B. Dzieci o specjalnych potrzebach komunikacyjnych. Diagnoza, edukacja, terapia. Harmonia Universalis, Gdańsk 2015.
  3. Light, J. Toward a Definition of Communicative Competence for Individuals Using Augmentative and Alternative Communication Systems. Augmentative and Alternative Communication 1989, 5 (2), 137–144.
  4. Romski, M.A., Sevcik, R.A. Developing augmented language children with severe mental retardation. [w:] S.F. Warren, J.E.E. Reichle (red.), Communication and language intervention series: Vol 1. Causes and effects in communication and language intervention. Paul H. Brookes Publishing Co., Baltimore 1992, 113–130.
  5. Drager, K.D.R., Postal, V.J., Carrolus, L., Castellano, M., Gagliano, C., Glynn, J. The effect of aided language modeling on symbol comprehension and production in two preschoolers with autism. American Journal of Speech-Language Pathology 2006, 15, 112–125.

Inne posty z tej kategorii